وبلاگ

آیا می توانید کوسه ماهی را ببینید؟ (چشم جادویی چیست؟)

 محققان چگونگی کار خطاهای چشم جادویی و علت عدم مشاهده تصاویر سه بعدی پنهان توسط همه افراد را فاش کردند

در این مقاله به مطالب زیر پرداخته می‌شود:

  • معماهای چشم جادویی، اتواسترئوگرام هایی (خود برجسته نگارهایی) هستند که در سالهای دهه 1990 میلادی محبوب بودند.
  • هنگام واگرا کردن چشم ها، در حین نگاه کردن به یک الگوی دو بعدی، یک تصویر سه بعدی دیده خواهد شد.
  • واگرایی به این معنی است که شما به جای نگاه کردن به تصویر باید از طریق آن نگاه کنید.
  • این ایده ابتدا به منظور مطالعه مفهوم عمق انسانی به وجود آمد.

معماهای چشم جادویی در سال های دهه 1990جامعه را به دو گروه تقسیم کرند. کسانی که می‌توانستند تصویر پنهان را ببینند و کسانی که نمی‌توانستند.

این تصاویر نقطه ای که خود برجسته نگار نام دارند، هنگامی که بیننده به روشی خاص به الگوی 2 بعدی می نگرد، یک تصویر سه بعدی تولید می‌کنند.

و اگرچه معماهای چشم جادویی در 25 سال گذشته بسیار محبوب بودند اما این ایده به مدت چندین دهه به منظور مطالعه مفهوم عمق توسط دانشمندان به کار رفته بود.

 

 

 

  • این تصاویر رنگی که خود برجسته نگار نامیده می‌شوند هنگامی که بیننده به روشی خاص به الگوی 2 بعدی می نگرد، یک تصویر سه بعدی ایجاد می‌کنند. کوسه ماهی در تصویر پنهان است.

 

 

نحوه کار به چه شکلی است؟

یک برجسته نگار تصویری است که اگر با دو چشم نگریسته شود، خطای مفهوم عمق را به وجود می‌آورد.

برجسته نگارها در سال های 1990 شهرت یافتند.

این نسخه ها توسط کامپیوتر ساخته شده بودند و به منظور ترکیب اطلاعات عمقی هر دو چشم در یک تصویر واحد، از تغییرات جزئی در تکرار الگو استفاده می‌کردند.

با فریب چشم ها به دیدن این تصاویر به روشی خاص، یک صحنه سه بعدی قابل رؤیت است.

“اگر در واگرایی مهارت داشته باشید، می‌توانید چشمهایتان را دو برابر این فاصله واگرا سازید.”

“این عمل باعث می‌شود تا چندین شی کج  پنهان را به صورت 3بعدی ببینید.”

نگرش واگرا به این معنی است که شما به جای نگاه مستقیم به تصویر، چشم هایتان را طوری حرکت می‌دهید که انگار از طریق تصویر نگاه می‌کنید.

برجسته نگارها ابتدا در مطالعه مفهوم عمق انسانی استفاده شدند. مخصوصا اینکه چگونه چشم های ما به تصاویر مختلف نگاه می‌کنند اما مغزمان یک تصویر واحد منسجم را به وجود می‌آورد. خود برجسته نگار برای دیدن تصاویر پنهان 3 بعدی نیاز به وسیله خاصی ندارد.

مردمک های چشم انسان معمولا 66 میلیمتر از هم فاصله دارند که باعث می‌شود هر چشم تصاویر را اندکی متفاوت ببیند.

مغز در طول این فرایند به منظور ایجاد یک تصویر کامل، دخالت می‌کند. بنابراین ما به صورت ثابت دید دوگانه را تجربه نمی‌کنیم.

همچنین، همین اندکی متفاوت دیدن است که به هنگام نگاه به تصویر یکسان، به مغز ما کمک می‌کند تا بهترین مجاورت را به وجود آورد که استروپسیس (برجسته بینی) نامیده می‌شود. اصطلاحی که با مفهوم عمق و ساختارهای سه بعدی مرتبط است.

 

  • گروه Young Rivals موزیک ویدئویی با استفاده از پدیده “چشم جادویی” از تماشاگران می‌خواست تا به منظور دیدن اعضای گروه بر روی صحنه، چشمان خود را غیر متمرکز کنند.

 

 

اگرچه معماهای چشم جادویی در حدود 25 سال گذشته بسیار محبوب بوده است اما ایده این تصاویر عجیب به مدت چندین دهه به منظور مطالعه مفهوم عمق مطرح بوده است. شی پنهان این تصویر عقرب است.

سابقه این ایده به دهه 1930 بر می‌گردد. زمانی که اولین بار توسط مخترع انگلیسی چارلز ویتزاستون توصیف شد.

او به منظور درک چگونگی دیده شدن تصاویر سه بعدی توسط چشم ها، وسیله ای را طراحی کرد که می‌توانست برای هر چشم، تصویر اندک متفاوتی ایجاد نماید.

برای دیدن سگ در این تصور باید چشم های خود را “واگرا” سازید. نگرش واگرا به این معنی است که شما به جای نگاه مستقیم به تصویر، چشم هایتان را طوری حرکت می‌دهید که انگار از طریق تصویر نگاه می‌کنید.

 

آنها چگونه ساخته می شوند؟

Mental Floss  گزارش می‌دهد که به منظور ساخت یک تصویر چشم جادویی، برنامه نویسان ابتدا با یک تصویر پنهان به عنوان گری اسکیل (تصویر طیف خاکستری) آغاز می‌کنند و نقشه عمق گرادیان را در محل هایی که نقاط تاریکی که باید دورتر باشند، تاریکتر، و نقاط نزدیک تر در سایه های روشن تر قرار دارند، نرم می‌کنند.

سپس الگوی 2 بعدی به عنوان استتار بر روی تصاویر پنهان قرار داده می‌شود.

کامپیوتر از الگوریتم چشم جادویی استفاده می‌کند که مدل و الگوی تصویر را گرفته و الگوهای تکرار شونده را تا عمق مورد نیاز تصویر پنهان شده، تنظیم می‌کند.

زمانی که فرد به چشم جادویی نگاه می‌کند، الگوی تکرار شونده اطلاعات مربوط به عمق کد گذاری شده در تصویر، به خورد مغز او داده و مغز تصویر پنهان را تشخیص می‌دهد.

دانشمندان با استفاده از تصاویر مسطح در ایجاد اولین استرئوسكوپ (برجسته نما)، برای اولین بار توانستند مغز را در درک عمق فریب دهند.

 

پیشرفت بزرگ بعدی

به گزارش معتبری، پیشرفت بزرگ بعدی در سال 1959 اتفاق افتاد که دکتر بلا جولز قادر به حذف نشانه عمق عکس شد.

جولز همچنین نخستین استرئوگرام (برجسته نگار) نقطه تصادفی را در حین آزمایش استروپسیس و به هنگام تولید تصویر واحدی که شامل نقاطی با توزیع تصادفی بود، کشف کرد.

به گزارش منتال فلاس (Mental Floss) او یک ناحیه دایره ای شکل از نقاط داخل عکس را انتخاب کرد و در تصویر دوم این ناحیه را کمی تغییر داد. نقاط تصادفی شامل شکل پنهانی بود که تنها در صورت تنظیم چشم ها بر روی نقطه ای مشخص قابل رویت بود.

حتی اگر نقاط تصادفی هیچ نشانه عمقی نداشته باشند، در صورت خیره شدن به دو عکس، یک دایره شناور خواهید دید.

این یافته ها فرضیه جولز مبنی بر اینکه مفهوم عمق در مغز اتفاق می افتد نه در چشم ها را تایید کرد.

برای تولید یک تصویر چشم جادویی، برنامه نویسان ابتدا با یک تصویر پنهان به عنوان گری اسکیل (تصویر طیف خاکستری) آغاز کرده و نقشه عمق گرادیان را در محل هایی که نقاط تاریکی که باید دورتر باشند، تاریکتر، و نقاط نزدیک تر در سایه های روشن تر قرار دارند، نرم تر می‌کنند.

سپس الگوی 2 بعدی به عنوان استتاری بر روی تصویر پنهان که یک اردک است، قرار می‌گیرد.

زمانی که شما به جای نگاه مستقیم به مثلا یک شکل، به چشم های خود اجازه واگرایی می دهید، هر چشم شکل مخصوص به خود را می بیند.

از آنجا که چشم های شما عادت کرده اند تا دو شکل مشابه را به یک شکل تبدیل کنند، بنابراین مغز به صورت خودکار چنین می‌پندارد که شما یک شکل را می‌بینید که دورتر و بزرگتر است نه دو شکل که نزدیک هستند.

این اتفاق در کل تصویر رخ می‌دهد و تمامی اشکال به عنوان یک شکل تفسیر می‌شوند.

 

  • زمانی که شما به جای نگاه مستقیم به مثلا یک شکل، به چشم های خود اجازه واگرایی می دهید، هر چشم شکل مخصوص به خود را می بیند. از آنجا که چشم های شما عادت کرده است تا دو شکل مشابه را به یک شکل تبدیل کند، بنابراین مغز به صورت خودکار می پندارد که شما شکلی را می بینید که دورتر و بزرگتر است.

اشکال واقع در منتهی الیه راست و چپ در طرف دیگر خود جفتی ندارند، بنابراین شما اشکال ناشی از خطای دید هفت-پنج  و اشکال قرار گرفته در گوشه را می بینید.

اشکال واقع در منتهی الیه راست و چپ در طرف دیگر خود جفتی ندارند، بنابراین شما اشکال ناشی از خطای دید هفت-پنج  و اشکال قرار گرفته در گوشه را می‌بینید.

 

 

بنابراین این فاصله تکرار است که به منظور تنظیم عمق می‌تواند دستکاری شود.

و اگر از اشکال به چیزی کوچکتر حرکت کنیم می‌بینید که آنها چگونه تصویر سه بعدی می‌سازند که به آسانی می‌تواند با نویز استتار شود.

معماهای چشم جادویی با یک الگوی 2 بعدی شروع می‌شوند که خود را تکرار می‌کنند، اما برای ایجاد عمق و تصویر 3 بعدی، نقاط انتخاب یا تغییر پیکسل ها نیز وجود دارد.

 

پیشرفت بزرگ دوم

حدود 20 سال پس از کشف جولز، یکی از شاگردان او به نام کریستوفر تیلِر، به منظور اعمال این طرح افست به عکس واحد، از برنامه نویسی کامپیوتری استفاده کرد.

 

  • حدود 20 سال پس از کشف جولز، یکی از شاگردان او به نام کریستوفر تیلِر، به منظور اعمال این طرح افست به عکس واحد از برنامه نویسی کامپیوتری استفاده کرد. این امر نخستین استرئوگرام سیاه و سفید، تک تصویری و نقطه تصادفی را ایجاد کرد. یک دایره در این تصویر پنهان شده است.

 

 

این امر نخستین استرئوگرام سیاه و سفید، تک تصویری و نقطه تصادفی را ایجاد کرد.

در سال 1991 مهندس تام باککی و یک هنرمند 3 بعدی کار به نام کریس اسمیت به منظور توسعه تحقیقات انجام شده توسط جولز و تیلر، با یکدیگر همکاری کردند.

با همکاری این دو نفر دیگر به نقطه ها نیازی نیست! با استفاده از این برنامه جدید به همراه پیشرفته ترین نرم افزار مدل سازی 3 بعدی و تکنیک های هنری رنگی، یک شکل هنری کاملا جدید و انحصاری به وجود آمد… چشم جادویی”.

Mental Floss  گزارش می‌دهد که به منظور ساخت یک تصویر چشم جادویی، برنامه نویسان ابتدا با یک تصویر پنهان به عنوان گری اسکیل (تصویر طیف خاکستری) آغاز می‌کنند و نقشه عمق گرادیان را در محل هایی که نقاط تاریکی که باید دورتر باشند، تاریکتر، و نقاط نزدیک تر در سایه های روشن تر قرار دارند، نرم می‌کنند.

الگوریتم چشم جادویی مدل و الگوی عکس را گرفته و الگوهای تکرار شونده را تا عمق مورد نیاز عکس پنهان شده تنظیم می‌کند. شی تصویر شده یک کیک تولد مخفی است.

زمانی که فرد به چشم جادویی نگاه می‌کند، الگوی تکرار شونده، اطلاعات مربوط به عمق که در تصویر کد گذاری شده اند را به خورد مغز او داده و مغز تصویر پنهان را تشخیص می‌دهد. در این تصویر طرح سر یک جادوگر  پنهان شده است.

سپس الگوی 2 بعدی به عنوان استتار بر روی تصاویر پنهان قرار داده می‌شود.

پس از آن کامپیوتر از الگوریتم چشم جادویی استفاده می‌کند که مدل و الگوی تصویر را گرفته و الگوهای تکرار شونده را تا عمق مورد نیاز تصویر پنهان شده، تنظیم می‌کند.

زمانی که فرد به چشم جادویی نگاه می‌کند، الگوی تکرار شونده، اطلاعات مربوط به عمق که در تصویر کد گذاری شده اند را به مغز او می‌فرستد و مغز تصویر پنهان را تشخیص می‌دهد.

 

 

اگر علاقه‌مند استفاده از این تصاویر 3 بعدی هستید می‌توانید محصول “چشم جادویی” را مشاهده کنید. در فیلم معرفی این محصول فواید استفاده از این تصاویر بیان شده است.

به این مطلب رای دهید
قبل از نوشتن نظر خود لطفا قوانین دیدگاه‌گذاری در مجموعه روش مطالعه را در این صفحه مطالعه کنید.

هیچ نظری وجود ندارد

× شما برای نظر دهی باید وارد شوید

در حال پردازش